Pożegnanie Księdza Pawła

no images were found

W środę, 26 sierpnia 2015 r., w Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej, pożegnaliśmy Księdza Pawła, który przez trzy lata był wikariuszem w naszej Parafii. Podczas Mszy świętej przedstawiciele różnych grup parafialnych złożyli Księdzu Pawłowi podziękowanie za posługę w naszej parafii, złożyli życzenia oraz zapewnili o modlitwie w Jego intencji, aby Bóg obdarzył Go swoim błogosławieństwem i potrzebnymi łaskami w posłudze kapłańskiej na nowej Parafii. 

Był czas witania, wzajemnego poznawania się, a po trzech latach nastał czas pożegnania. Dziękujemy Ci Księże Pawle za wszelkie zaangażowanie, za kształtowanie naszych sumień, za zbliżanie do Boga i pogłębianie naszej wiary. W dniu, w którym opuszczasz naszą Parafię, zapewniamy Cię Drogi Księże Pawle o modlitwie w Twojej intencji . Niech Matka Wspomożycielka Wiernych stale oręduje za Tobą i prowadzi Cię drogą kapłańskiego życia i posługi w kolejnej Parafii. Na koniec dedykujemy Tobie Księże Pawle wiersz Jana Twardowskiego pt. „Pożegnanie wiejskiej parafii”:
 

Pożegnać wikariatkę na niewielkim piętrze
zabrać Biblię w tłumoczek kazania gorętsze
a sad sobie zostanie z gęsiami i płotem
strasząc konie proboszcza kasztanów bełkotem

Niechaj memu następcy kwiatem w brewiarz spada
wart bo lepszy ode mnie i mądrzej spowiada

Jeszcze skryję się w kościół . Nie chciej tu mnie widzieć,
bo ksiądz płacząc sam siebie jak grzechu się wstydzi
Tylko spojrzeć. Ten święty z pospolitą głową
jakieś śmieszne serduszko z wstążeczką różową
spośród wotów świecące jak żuczek z ukrycia
w czas co na usługach i śmierci i życia

Pora odejść. Nie płoszyć myszy i pacierzy
patronów dobrej sławy złej sowy na wieży

Pora odejść żal tając jak iskry niezgasłe
że mnie ze wsi zabrali by pokrzywdzić miastem
Tak smutno psy porzucać. Tak zapomnieć trudno
wodę w stawie mierzoną złocistą sekundą
las z dzięciołem
kukułkę uczącą się w gęstwinie
jak śmiesznie jest powtarzać tylko własne imię
przybłędę co na rzece wywrócił się z łódką
i spoczywa pod krzyżem krzywym z niezabudką

Żal szkoły dzieci w ławkach woźnej z pękiem kluczy
chociaż lepiej że przyjdzie tu ktoś inny po mnie
stopnie gorsze postawi lecz czegoś nauczy

Żal kulawych i głuchych chorego w szpitalu
bardzo dawnej paniusi w przedpowstańczym szalu
przygotowań do wilii smutnej oczywiście
gdy opłatek od matki drży na poczcie w liście

Jeszcze tu kiedyś wrócę. Nocą po kryjomu
wiersz o świętej Teresce dokończyć w tym domu

Po cmentarzu pobłądzę. Ty dłońmi dobrymi
przebacz wszystko. Pochowaj między najgorszymi

Zobacz galerię zdjęć